Η Ευαγγελία ....

 

Δύο χρόνια κράτησε η σχέση τους.  Μόνον.   

Είχαν γνωριστεί σε ένα πάρτυ.  Τα πάρτυ εκείνης της εποχής, 

τα πάρτυ 

τα αγνά, με την δυνατή, την μοντέρνα μουσική που αναστάτωνε τους μεγάλους με την ένταση της.

-Θέλεις να χορέψουμε;  της είπε.  Μήπως δεν ξέρεις;  Θα σε μάθω εγώ κι ας μην είμαι και ο καλύτερος χορευτής.

Εκείνη παραξενεύτηκε που της έκανε την πρόταση.  Τον είχε προσέξει στο πάρτυ, και δεν περίμενε ποτέ αυτήν την ερώτηση για έναν χορό.  Βρήκε το θάρρος και απάντησε: 

- Όχι ξέρω, αλλά... να ντρέπομαι.  

Και χορέψανε.

χορέψανε

Η Ευαγγελία ήτανε από πάντα ένα μικρό, ντροπαλό κορίτσι.   Ο Γιώργος, ένα παιδί με φιλότιμο, δεν είχε την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου.  Εργαζότανε από μικρός

Εργαζότανε 

 για να βιοποριστεί.  Κατάφερε όμως να πετύχει.  Η φτώχεια του δεν τον εμπόδισε να γίνει ένας καλός επιστήμονας.  

Η Ευαγγελία από την άλλη δεν σπούδασε.  Και γι' αυτό φταίει ο πατέρας της, ο οποίος φοβήθηκε ότι θα έβλεπε τον Γιώργο πιο πολλές φορές κι έτσι δεν της επέτρεψε να σπουδάσει.  Τι είχε γίνει;

Μετά από εκείνο το πάρτυ δημιουργήθηκε η σχέση τους.  Κάνανε μακρυνούς περιπάτους στην πόλη 

Κάνανε μακρυνούς περιπάτους 

όπου μεγάλωσαν, δίνανε κρυφά ραντεβού για να γνωριστούνε καλύτερα, ξετύλιξαν τον χαρακτήρα τους ο ένας στον άλλον και να που δυστυχώς, μαθεύτηκε το νέο.   Ο Γιώργος τα έχει με την Ευαγγελία. 

Οι γονείς της Ευαγγελίας έγιναν έξαλλοι.  Αντέδρασαν με έναν τρόπο... πατροπαράδοτο θα λέγαμε.  Σαν αυτόν που βλέπουμε στις Ελληνικές ταινίες.  Ξύλο, απαγορεύσεις, 

απαγορεύσεις

απειλές του τύπου:  "Θα σε κουρέψω γουλί!  Να μην τολμάς να βγεις έξω!!"  Κι όλα αυτά έπιασαν τόπο.  Μία παληά συνταγή δοκιμασμένη.   Και χώρισαν οι δύο νέοι που ποτέ δεν έγιναν ζευγάρι....

Ο Γιώργος έφυγε μακρυά, έκανε μία όμορφη οικογένεια, αλλά δεν ξέχασε. 

Η Ευαγγελία έφυγε μακρυά, για να μην βρεθεί ποτέ  στον δρόμο του και του χαλάσει την ζωή, δημιούργησε κι αυτή την οικογένειά της με τον Αριστείδη, αλλά δεν ξέχασε. 

Ο Γιώργος όποτε ερχότανε στην παλαιά γειτονειά ρωτούσε να μάθει: 

-Τι γίνεται;  Όλοι καλά στην γειτονειά;  Ο παληός μας φίλος τι κάνει;  Ο άλλος ο γνωστός;  Εκείνα τα κορίτσια;  Δεν μένουν πια εδώ;

Και του απαντούσανε για τον φίλο, για τον γνωστό και για τα κορίτσια, που τόσο πολύ τον ένοιαζε η απάντηση, αλλά δεν το έδειχνε:

- Καλά είναι τα κορίτσια, του λέγανε, η μία μένει ακόμα εδώ η άλλη, όμως, η μικρή, έφυγε μακρυά.  

Και περνούσαν τα χρόνια.  Και δεν βρεθήκανε ποτέ.  

Ποιος θα ξαναένωνε αυτήν την παλαιά αγάπη.  Αυτήν την αγάπη που δεν είχε σβήσει και είχε μείνει μόνον σαν μία μικρή φλόγα 

μικρή φλόγα 

στις ψυχές και των δύο νέων.  Γιατί ποτέ δεν μεγάλωσαν αυτοί οι δύο.  Με την αγάπη, την νεανική τους στην καρδιά κάθε μέρα ζούσαν στην εποχή της γνωριμίας τους.  

Αναρωτιόντουσαν λοιπόν κι οι δύο από τον τόπο τους ο καθένας:  "Τι θα γινόταν αν δεν μάς χωρίζανε, πώς θα μεγαλώναμε μαζύ κι πώς θα ενώναμε τα όνειρά μας;  Ίσως, τα πράγματα να ήτανε ονειρεμένα, όπως τα είχαμε σχεδιάσει.  Ίσως."

Αλλά μία ιστορία αγάπης δεν τελειώνει τόσο εύκολα.

- Ξεκινάς από το facebook, 

facebook

τού είπε ο μεγάλος του γυιος.  Εκεί θα βρεις φίλους και γνωστούς πατέρα, γιατί τώρα όλοι αυτό κάνουνε.  Σερφάρουνε στο ίντερνετ. 

Ο Γιώργος ακολούθησε την συμβουλή του γυιου του.  Κατέφυγε στον "Γερμανό" για να του δημιουργήσουν έναν λογαριασμό στο φέϊσμπουκ.  Με το που έγινε το προφίλ του άρχισε να ψάχνει το όνομά της.  

το όνομά της

Τώρα μπορεί να βρεθούνε, τώρα.

Βρίσκει, λοιπόν, πέντε με αυτό το όνομα.  Καμμία δεν του την θύμιζε.  Κοιτάζει λίγο καλύτερα και βλέπει ένα άβαταρ (μία ζωγραφιά)

ζωγραφιά

 που κάτι τού έλεγε και διαπίστωσε ότι πίσω από την ζωγραφισμένη μορφή, πίσω από τις φωτογραφίες κρυβότανε αυτή.  Η Ευαγγελία.  Αμέσως της κάνει αίτημα φιλίας.  Τώρα είναι η ώρα να βρεθούνε ξανά, έστω και στο ίντερνετ.  Τώρα.

Η Ευαγγελία άκουσε το γκλιν, 

γκλιν

τον ήχο δηλαδή της ειδοποίησης του αιτήματος φιλίας, και κάτι κατάλαβε.  Χρόνια ολόκληρα το περίμενε.  Τον δέχτηκε ως φίλο αμέσως.  Ήτανε με πολλούς φίλους στο φέϊσμπουκ, είχε δεχθεί πολλά αιτήματα αλλά αυτό θα ήτανε το ξεχωριστό!  

-Αλήθεια σε ευχαριστώ, τού έγραψε στα μηνύματα.  

-Εγώ σε ευχαριστώ, της απάντησε εκείνος.  Είμαι ο Γιώργος.

-Το γνωρίζω αυτό, του είπε η Ευαγγελία.  Ξέρεις, δεν συνηθίζω να δέχομαι άτομα χωρίς φωτογραφία στο προφίλ τους, αλλά εσένα σε κατάλαβα γιατί είδα το όνομά σου, συνέχισε.

Και συνεχίσανε μαζύ.  Έστω στο ίντερνετ.  Έστω στο φεισμπουκ.  Μάθαινε ο ένας τα νέα του άλλου, επιβεβαιώνοντας ότι είναι καλά στην υγεία του  και όχι.  

Όχι, όχι δεν βρεθήκανε ποτέ από κοντά...  

Όχι, όχι...