"Έχω 6 μήνες να δω άνθρωπο... να πιώ έναν καφέ, να μιλήσω..."
(Ρώμη)
Έτσι λοιπόν, όταν τον συνάντησε η Λαρισσαία φίλη του στην πόλη όπου έμενε, της είπε με ένα παράπονο:
"Έχω 6 μήνες να δω άνθρωπο... να πιώ έναν καφέ, να μιλήσω..." Κι αυτή τον κατάλαβε με το πρώτο, τα ίδια είχε περάσει κι αυτή. Αν δεν ήτανε μάλιστα το τηλέφωνο, να επικοινωνεί με τους γνωστούς της, μέσω του κινητού της
κινητό
θα ήτανε ακόμα πιο θλιβερή κι η δική της θέση. Θα μπορούσε να πει... : "Έχω έναν χρόνο να δω άνθρωπο... να πιω μία κόκα - κόλα,
κόκα - κόλα
να μιλήσω..."
Η μάνα του 11 παιδιά
Η φτώχεια μεγάλη
Μεγάλη Παρασκευή, όμως, ούτε... λάδι...
Η φτώχεια μεγάλη
Μεγάλη Παρασκευή, όμως, ούτε... λάδι...
ο μικρός Αργύρης έζησε φτωχά παιδικά χρόνια σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας.
Όταν λέμε φτώχεια εκείνα τα χρόνια, γύρω στα 1950, δεν εννοούμε ότι δεν είχε χρήματα να αγοράσει ένα παιγνίδι. Λέμε ότι δεν είχε να φάει.
Η γονείς του άνθρωποι σεβαστικοί,
γονείς
καλοί και αξιοπρεπείς, δεν ήθελαν να αφήσουν τα παιδιά τους μακρυά από την παράδοσή τους
παράδοση
και την θρησκεία τους. Όταν λοιπόν, κάποια μέρα το παιδί ζώστηκε μερικά δώρα
το παιδί
για να τα πάει στον πα πά της ενορίας, ο οποίος, όμως, έμενε σε άλλο χωριό,
χωριό
κι όταν το παιδί έκανε 5 ώρες για να πάει εκεί, ο καλός ιερέας του έδωσε λίγο φαγητό να φάει. Φτωχικό φαγητό με λάδι.
με λάδι
Η ημέρα ήτανε η Μεγάλη Παρασκευή.
Μεγάλη Παρασκευή
Στο σπίτι του μικρού Αργύρη ούτε λάδι δεν τρώγανε εκεί που όμως που έφθασε, μετά τον κόπο των 5 ωρών και των δέκα κιλών που κουβαλούσε στην πλάτη του... δέχτηκε να φάει το λαδερό φαγητό του ιερέα και να το φάει με λάδι.
Γυρίζοντας στο σπίτι του, δεν ήθελε να κρύψει το γεγονός από την μητέρα του. Ίσως το ξέχασε κι όλας το "κακό" που έγινε, ίσως δεν το βρήκε και τόσο σημαντικό. Όμως ήταν.
Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩι
Η μητέρα του δεν τα σκέφτηκε όλα αυτά. Τον μάλωσε αυστηρά και του είπε να μην το ξανακάνει αυτό που έκανε, τέτοια σημαντική μέρα...
Η μητέρα του αυτό που ήξερε ήταν ότι ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Και την Μεγάλη Παρασκευή δεν τρώμε ούτε λάδι...
