Ποιος νομίζει ότι μπορεί να τρέξει

 "Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα..."...

Ποιος νομίζει ότι μπορεί να τρέξει στους Ελληνικούς δρόμους;;;

Αν είναι δυνατόν!!

Λαμποργκίνι 

Lamprini T 

Ιστορία φόνου

 Πόσο κοστίζει η ζωή του 16χρονου ...

Πόσο ;...

Μια... μπλούζα...

Σώσον Κύριε τον λαόν σου...

Lamprini T. 

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία (από το 2012... για φαντάσου! )

 «Καλά Χριστούγεννα»

KΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ήταν πολύ κακόκεφος εκείνην την μέρα…

Από την αρχή προσπαθούσε να φτιάξει την ημέρα του κοιτώντας να χαμογελάσει στον καθρέπτη… αλλά δεν πέτυχε τίποτε… μέσα σε ένα δευτερόλεπτο το χαμόγελο είχε παγώσει και η διάθεσή του δεν είχε αλλάξει καθόλου…

Ήθελε πολλά να της πει στο τηλέφωνο, εκείνο το πρωινό…  αλλά δεν της είπε τίποτε…

να της πει στο τηλέφωνο

Πλησιάζανε τα Χριστούγεννα, εκείνη θα έμενε στον Βόλο,

στον Βόλο

 και αυτός είχε χάσει την  ελπίδα ότι θα την συναντούσε.

Ανειλημμένες υποχρεώσεις δεν τον άφηναν να φύγει, εκείνη,  είχε πολλές υποχρεώσεις, κυρίως δύο στενούς συγγενείς βαρειά αρρώστους να φροντίσει  οπότε, δεν υπήρχε περίπτωση να τα λέγανε από κοντά…

Αυτός είχε την elpida στην αρχή… ναι…

Ελπίδα

 Αλλά την έχασε μετά.  Έτσι ήτανε,  μία ξαφνική αρρώστεια ο ένας,  μία επέμβαση ο άλλος, και κάποιος έπρεπε να τους φροντίσει…

 Έτσι, χρονιάρες μέρες θα έμενε μόνος του… κι αυτό δεν του άρεσε καθόλου!

Ένα τηλέφωνο, ίσως... για τα χρόνια πολλά, τα καλά Χριστούγεννα, για ψυχρές ευχές αυτές τις γιορτινές μέρες… πόσο άσχημο του φάνηκε ακόμα και σαν σκέψη… και συνοφρυώθηκε σκεπτόμενος τι θα τις έλεγε:  «Καλή μου, σε πήρα γα να σού ευχηθώ!...»

να σού ευχηθώ

Ω, ούτε στον χειρότερο εχθρό του δεν θα το ευχόταν… Ψυχρές ευχές μέσα από ένα κινητό…  

Δεν μπορούσε να καταλάβει, πώς συνέβησαν τόσες ατυχίες, ήταν  σαν κάτι μαγικό να τον κρατούσε μακρυά της…

Όχι... τίποτε δεν θα μπορούσε να γίνει τώρα…  μόνον αν την έβλεπε, αυτό  θα ήταν κάτι που επιθυμούσε περισσότερο από όλες τις ευχές των εορτών… αλλά…  

Αποφάσισε  να βγει έξω… η γιορτινή ατμόσφαιρα θα του έκανε καλό…

γιορτινή ατμόσφαιρα

Βγήκε στους  δρόμους μόνον και μόνον για  να περπατήσει λίγο… για να περάσει η ώρα ως το μεσημέρι που θα πήγαινε στην δουλειά του…

Ερημιά, κλειστά μαγαζιά, κλειστές καρδιές, λίγα φώτα που είχαν ξεχαστεί από το βράδυ στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών… τι εποχή ήταν κι αυτή!!!

στα μπαλκόνια

Αυτός φοβόταν πολύ μην χάσει την δουλειά του… το αφεντικό του τον είχε βεβαιώσει για το αντίθετο… «Σας χρειαζόμαστε κύριε Ιωάννου, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας… οι απολύσεις, είναι για άλλους στην εταιρεία μας…»

Ευχαριστήθηκε όταν το άκουσε αυτό... ούτε που σκέφθηκε αυτούς τους «άλλους στην εταιρεία»… αυτός να ήτανε  καλά… και τι στον κόσμο!!!...

Κοιτώντας τα άδεια μαγαζιά, κάτι έσπασε μέσα του... μήπως κι αυτός δεν ήταν άδειος μέσα του… μόνος στην μεγάλη πολιτεία;  Μακρυά από εκείνην, πώς θα περνούσε τις γιορτές;

Και τότε είδε μπροστά του ένα παιδί..  Ένα μικρό αγόρι, μόνο, στην μεγάλη λεωφόρο της Αθήνας;;..

 στην μεγάλη λεωφόρο

 Ποιος το είχε αφήσει;.. Μήπως είχε φύγει από το σπίτι του;;… Γύρισε δεξιά, αριστερά, δεν ήταν κανένας κοντά του.. δεν το αναζητούσε κανείς…  Και τότε σκέφθηκε και πάλι… μήπως κι αυτός δεν ήταν ένα μικρό παιδί!

Μα πώς το έπαθε και έφυγε από εκείνην;;…

Τον είχε παρακαλέσει πολλές φορές να μην φύγει... δεν την άκουσε, τα χρήματα ήταν πολλά, δεν υπήρχε περίπτωση να την ακούσει... Αυτός περίμενε μήπως αλλάξουν τα  πράγματα για να έρθει κι εκείνη στην Αθήνα, αλλά τίποτε... Τώρα; Και με αυτήν την  κρίση;;   Δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει , ούτε κι αυτός να πάει πίσω… μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και τότε…

Ούτε που κατάλαβε πως… είχε φθάσει στον σταθμό των λεωφορείων για την Μαγνησία, ναι, 

είχε φθάσει στον σταθμό των λεωφορείων 

και για Βόλο είχε κάθε ώρα λεωφορείο… Mπήκε μέσα, έκοψε ένα εισιτήριο… και με απλανές βλέμμα περίμενε να περάσει η ώρα για να φύγει…

Το κινητό του ήχησε, από την δουλειά τον έψαχναν,  δεν απάντησε…  Είχε να απαντήσει αλλού… είχε να εξηγήσει αλλού… τον περίμενε εκείνη… να της εξηγήσει… ας περίμεναν οι άλλοι…

Εκείνο το μεσημέρι… δεν θα πήγαινε  στην δουλειά…

Όταν έφθασε το λεωφορείο στον Βόλο, πήρε αμέσως ένα ταξί, για να πάει πιο γρήγορα κοντά της…

 ένα ταξί

 Εκείνη… στόλιζε το σπίτι …  έπρεπε να είναι  στολισμένο, για τις γιορτές…

στόλιζε το σπίτι 

 και ας μην ερχόταν κανείς … και ας μην γιόρταζε κανείς… και ας ήταν μόνη αυτήν την  φορά…

Χτύπησε το κουδούνι, δεν πήγε να ανοίξει… κανείς δεν θα ήταν, κτύπησε το τηλέφωνο, δεν το σήκωσε, κανείς δεν θα ήταν…

 Ώσπου χτύπησε η πόρτα 

 χτύπησε η πόρτα 

και άκουσε την φωνή του: … «Άνοιξε καλή μου… ήρθα»… Δεν το πίστευε… του άνοιξε διάπλατα την πόρτα και τον αγκάλιασε… θα έμενε μαζύ της μόνον για λίγο… για να της ευχηθεί , μόνον για λίγο… γιατί ανειλημμένες υποχρεώσεις τον καλούσαν πίσω την ίδια εκείνην μέρα… αλλά αυτός, αυτός  για λίγο … θα της έλεγε με όλη του την αγάπη…
 «Καλή μου… Καλά Χριστούγεννα!!..»

Καλά Χριστούγεννα!!

Lamprini T. 

17/12/2012

Υ.Γ.  Οι φώτο προστέθηκαν στις 16.12.23

τα κόκκινα φανάρια

 

 Σε αυτό το έργο... υπάρχουν ΠΟΛΛΕΣ ιστορίες... Οι ιστορίες τους... 

Έχουμε την χαρά να σάς προσκαλέσουμε ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ, την παράσταση στην οποία συμμετέχω με το τραγούδι και το ακκορντεόν μου... 

Σκηνοθεσία:  Μπάμπης Κλαλιώτης

μουσική επιμέλεια:  Τζούρκα Λαμπρινή 

κάθε Πέμπτη -7,14,21- Δεκεμβρίου στις 8μιση το βράδυ, στο Πνευματικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη (Κορυδαλλός), στην σκηνή ΓΚΑΡΑΖ... 

Θα χαρούμε να σάς δούμε... (ΕΙΣΟΔΟΣ: ΔΩΡΕΑΝ, βεβαίως... )

ευχαριστώ πάρα πολύ τους φίλους - ομιλητές μου στην παρουσίαση του 4ου βιβλίου μου "Οι ιστορίες τους..."

 ευχαριστώ πάρα πολύ τους φίλους - ομιλητές μου στην παρουσίαση του 4ου βιβλίου μου "Οι ιστορίες τους..." στον Πειραιά...

Εύχομαι πάντα επιτυχίες και οικογενειακές χαρές

η κυρία Μαρία Κατιρτζόγλου και ο κος Δημήτρης Κακαζάνης... 

στην μέση η συγγραφέας... 

Ευχαριστώ! 

...........................

είπε ο φίλος Δημήτρης Κακαζάνης:

 ΟΜΙΛΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ ΛΑΜΠΡΙΝΗΣ ΤΖΟΥΡΚΑΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΑΥΤΗ ΘΑ ΤΑΞΙΔΕΨΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ‘’ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ’’ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΑΠΕΙΡΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ,ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ,ΣΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ,ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ,ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ,ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ,ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ,ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΙΑΜΦΗΣΒΗΤΙΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ.

ΕΝΑ ΤΡΕΝΟ ΖΩΗΣ ΜΕ ΟΛΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΡΙΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΘΥΜΗΖΟΥΝ ΜΕΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΖΗΣΑΜΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΔΙΑΒΑΣΩ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ:

ΤΙΤΛΟΣ Η ΖΩΗ ΤΟΥ:

ΕΙΧΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΩ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΗΓΑΙΝΑΝΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

ΤΟΤΕ ΣΕ ΕΙΔΑ….

ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΤΗΝ ΛΕΥΚΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΡΑΤΟΥΣΕΣ ΣΦΙΧΤΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ ΣΟΥ ΓΙΟ.

ΤΟΤΕ ΣΕ ΕΙΔΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΤΗΝ ΛΕΥΚΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑΣΚΑ ΜΕ ΕΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ

ΤΟΤΕ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ

Η ΖΩΗ ΤΟΥ…..ΜΙΑ ΜΑΣΚΑ!

Παντα η μασκα αποτυπωμενη στην προσφατη μνημη μας.

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΤΖΟΥΡΚΑ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΔΩ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ….ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΠΕΡΑΜΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ !!!

Παρουσίαση του βιβλίου "Οι ιστορίες τους..." της Λαμπρινής Χ. Τζούρκα στον Πειραιά

 

Παρουσίαση του βιβλίου "Οι ιστορίες τους..."

της Λαμπρινής Χ. Τζούρκα στον Πειραιά

Αγαπητοί φίλοι, έχω την χαρά να σάς προσκαλέσω στην παρουσίαση του βιβλίου μου «Οι ιστορίες τους…», από τις Εκδόσεις ΤΣΟΤΡΑΣ, στον Πειραιά, την Δευτέρα  27 Νοεμβρίου 2023, στις 6 το απόγευμα, στην όμορφη  Καστέλλα.  (Bowling Center Πειραιά, πίσω απ’ τον Ι. Ναό του  Προφήτη Ηλία).

Θα μιλήσουν για το βιβλίο η κα Μαρία Κατιρτζόγλου και ο κος Δημήτρης Κακαζάνης.

Η συγγραφέας θα συνοδέψει με όμορφα τραγούδια την εκδήλωση…

Θα χαρώ πολύ!!!

Μετά τιμής,
  Τζούρκα Λαμπρινή και

Εκδόσεις ΤΣΟΤΡΑΣ

 

Ο Πανορμίτης...

 Χρόνια πολλά !

Τον Πανορμίτη δεν τον γνώριζα 

Ένα από τα "μαθήματα" που πήρα στην Κω ήταν και η γνωριμία μαζύ του!

Μεγάλη η χάρη του !

Η συνάδελφος μου, η Χρυσούλα, με ενημέρωσε, ότι τα μπουκάλια με τα μηνύματα, που προέρχονται από την θάλασσα, με τα αιτήματα των πιστών, τα συλλέγουν σε ένα δωμάτιο... στην μονή!

Εντυπωσιάστηκα!

Αργότερα, όταν άκουσα ότι ο μαθητής μου, ο Πάνος, είχε το όνομα απ την Πανορμίτη, κατάλαβα την ευσέβεια των Κώων για τον Ταξιάρχη!

Χρόνια πολλά!  Χρόνια πολλά, Πάνο!!  Χρόνια πολλά, Σύμη!!!

Η Κορίνα Τσοπέη

η ιστορία μιας ζωής μάς δίνει πολλά μαθήματα... ναστε καλά κα Τσοπέη...

Η Κορίνα Τσοπέη στον καναπέ του «Στούντιο 4» | 29/09/2023 | ΕΡΤ

Lamprini T. 

Αύριο!!!! Αγαπητοί φίλοι!!! Έχουμε την ΠΡΕΜΙΕΡΑ

 Αύριο!!!! Αγαπητοί φίλοι!!! Έχουμε την ΠΡΕΜΙΕΡΑ του θεατρικού μας έργου ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ, στο οποίο επιμελούμαι την μουσική, τραγουδώντας και παίζοντας... ακκορντεόν...

ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ,

Δημοτικό Θέατρο Θανάσης Βέγγος, Κορυδαλλός

"Τα Κόκκινα Φανάρια" του Αλέκου Γαλανού

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2023, στις 8:30 μμ.

από την ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΔΗΜΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ (ΜΠΑΜΠΗΣ ΚΛΑΛΙΩΤΗΣ)

στο Δημοτικό Θέατρο Θανάσης Βέγγος (Πελοποννήσου και Χειμάρας, Κορυδαλλός)

Η θεατρική παράσταση είναι βασισμένη στην ομώνυμη ταινία του Αλέκου Γαλανού "Τα Κόκκινα Φανάρια".

Σ' ένα σπίτι στην Τρούμπα του Πειραιά, όπου ζουν και εργάζονται κοπέλλες με διαφορετική ιστορία ζωής της καθεμίας, έρωτα, μυστικών, πόνου, ελπίδας. Μέχρι που τα σπίτια κλείνουν, και συνεχίζουν άλλες μια καινούργια ζωή, άλλες την ίδια...

Σκηνοθεσία: Μπάμπης Κλαλιώτης

Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννα Μοτσιοπούλου

Μουσική: Λαμπρινή Τζούρκα.

Σας περιμένουμε! Είσοδος ελεύθερη!!!

Lamprini T.

Ο μικρός...

 

 Ο μικρός στεκόταν στην πρώτη γραμμή. Καλοντυμένος, έτοιμος για τον πρώτο του αγιασμό... στο Δημοτικό Σχολείο.

Κάθησε ήσυχος για 5'... μετά ξεσπάθωσε. Τον πλησίασε η δασκάλα, του μίλησε στο αυτί... και ησύχασε... για λίγο...
Μετά... ξανά τα ίδια...
Αυτήν την φορά η δασκάλα τον πήρε λίγο πιο πίσω, και τον έκρυψε πίσω της, για να μην τον βλέπουν τα άλλα παιδιά της Α' τάξης...
Κι αυτή η λύση δεν έδωσε πολλά αποτελέσματα. Μετά από λίγο πάλι τα ίδια... και τότε κατάλαβα...
Αυτό το αστέρι της Α'... θα έχουμε την χαρά να το χαρούμε... στο Δημοτικό ως την Στ' τάξη...
Μια χαρά... Καλά ξεκινήσαμε! :) :) :)

 Ο μικρός

Lamprini T.

Να μιλήσεις για τις μοναχικές πόρτες...

 Να μιλήσεις για τις μοναχικές πόρτες... 

Αυτές που δεν έχουν βουκαμβίλιες  να τις στολίζουν, και γατούλες να τις κάνουν παρέα...

Αυτές που έχουν, πολύ καιρό,  ένα χέρι να χτυπήσει το ρόπτρο τους, ώστε μια ανθρώπινη φωνή να απαντήσει:... 

-Κοπιάστε στο σπιτικό μας...

Να μιλήσεις γι αυτές τις πόρτες, τις μοναχικές....

Πόρτα 

...ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

 

(Νησί πικρό, μουσική: Αντρέας Αντρέου, ποίηση: Γιάννης Ρίτσος)

Νησί πικρό ή κλικ εδώ:  https://www.youtube.com/watch?v=NCPNFwy40kg

(Νησί πικρό, μουσική: Αντρέας Αντρέου, ποίηση: Γιάννης Ρίτσος)

Αφιερωμένο στην Κύπρον μας... 49 χρόνια...
Για μένα σημαίνουν:... Σειρήνες πολέμου, που ουρλιάζανε στην γειτονειά μου... (Πάει, είχα σκεφθεί τότε... θα έχουμε τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο...  Δεν την γλυτώνουμε.  Ήρθε η ώρα μας να πολεμήσουμε όπως έκαναν χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες... εμείς... !!...  )

Και τον Πατέρα μου... να αποχαιρετά την Μητέρα μου στα σκαλιά του σπιτιού μας.... γιατί είχε γίνει επιστράτευση...  (Άραγε θα τον ξαναβλέπαμε.  Σαν ένα όνειρο θυμάμαι την σκηνή...)  Τον Πατέρα τον ξαναείδαμε... κι έζησε ειρηνικά όλα του τα χρόνια... όμως.... 

Έκτοτε... (49 χρόνια), η Κύπρος έχει ξεχασθεί.... Δεν υπάρχει ούτε στους χάρτες του Σχολείου μας...
Λυπάμαι...

Αλλά εντούτοις... ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!!... Γι' αυτό δημιούργησα αυτήν την ανάρτηση...   

Lamprini T. 

Ο πυροσβέστης...

 

Baby left in safe haven box adopted by firefighter who found her

μωρό αφημένο σε ασφαλή ουράνιο κουτί υιοθετήθηκε από τον πυροσβέστη που το βρήκε... (κορίτσι)

baby box

baby box

Παραδίνοντας το νεογέννητό σου στους πυροσβέστες, που είναι υπεύθυνοι να το παραλάβουν.

Χωρίς  ντροπή, χωρίς κατηγόρια, χωρίς ονόματα

Κρίση;

Πάρε τηλέφωνο... κλπ... 

Θυμάμαι το Ελληνικό ΝΤΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ που είχα δει βρεφοδόχο. 

Η βρεφοδόχος της Αθήνας όπου οι μητέρες εγκατέλειπαν τα νεογέννητα παιδιά

(Δεν ήξερα ότι ήταν σε βρεφοκομεία οι βρεφοδοχοι... ενδιαφέρον... )... 

βρεφοδόχος 

βρεφοδόχος 

 ὁ Πατήρ  καὶ ἡ Μήτηρ ἐγκατέλιπόν με

ὁ δὲ Κύριος Προσελάβετό με

(Ψαλμός 26, 10 ὅτι ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου ἐγκατέλιπόν με, ὁ δὲ Κύριος προσελάβετό με. 

ΠΗΓΗ:  https://apostoliki-diakonia.gr/bible/bible.asp?contents=old_testament/contents_Psalmoi.asp&main=psalmoi&file=24.26.htm)

(Ο Πατέρας και η Μητέρας με εγκατέλειψαν

Ο Κύριος  με Παρέλαβε - πολύ συγκινητικό... Τι μαθαίνει κανείς με μία ανάρτηση!!!)... 

 Ο πρωταγωνιστής είχε σκεφθεί να αφήσει το μωρό, που βρήκε στο αυτοκίνητό του..., εκεί... 

O Mίμης Φωτόπουλος πάει να αφήσει μωρο στην βρεφοδόχο (μάλλον στην οδό Πειραιώς... είναι... )... 

Τώρα βλέπω υπάρχει και στην Αμερική... Ο πυροσβέστης είναι υπεύθυνος για το μωρό, ανοίγει το κουτί, και  πηγαίνει το μωρό στο νοσοκομείο.

Ο πυροσβέστης της ιστορίας του βίντεο είχε την χαρά να το υιοθετήσει κιόλας....πράγμα που δεν γίνεται εύκολα στην Ελλάδα... Μπράβο του... 

Μία άλλη λύση για τις βρεφοδόχους... είναι η αγάπη... Οπότε... δεν χρειάζεται να αφήσεις το μωρό σου... και να το πάρει άλλος.  Aλλά με την αγάπη... την δική σου, των γύρω σου, της κοινωνίας... όλων... κρατάς το μωρό... και το μεγαλώνεις... εσύ... 

Mπράβο και πάλι στον πυροσβέστη... Η μανούλα του μωρού, πιστεύω, χάρηκε που είδε, ότι το μικρό θα μεγαλώσει όμορφα... και με... αγάπη... 

Lamprini T. 

Υ.Γ.    Δείτε κι αυτό... (για τους Αγγλομαθείς) ... ΠΗΓΗ: 

https://www.newyorker.com/news/news-desk/the-baby-box-lady-of-america

Η Ελισσάβετ

 Η Λαμπρινή δεν το περίμενε αυτό.  Ήταν η μέρα που η μητέρα της δεν θα πήγαινε εκδρομή.  Είχε η κυρία Ευγενία κανονίσει με την παρέα της να πάει για μεσημεριανό φαγητό μετά μουσικής, στου Μαγγίνα.

στου Μαγγίνα...

Προθυμοποιήθηκε, λοιπόν, η Λαμπρινή να "πετάξει" την μητέρα της στο μαγαζί, γιατί ήταν Κυριακή, τα λεωφορεία είναι σπάνια, και δεν ήθελε, η κόρη, να ταλαιπωρηθεί η μητέρα.... 

Όλα έγιναν όπως τα είχε σχεδιάσει η Λαμπρινή.  Άφησε την μητέρα της στο μαγαζί και παρήγγειλε στα Goody's του Κερατσινίου

Goody's 

 κάτι για να φάει, 

πήττα με onion rings

πατάτες 

βήγκαν μπέργκερ

για να αλλάξει λίγο η γεύση της... από το φαγητό της καθημερινής. 

φαγητό, φασολάκια

Πήρε τηλέφωνο και σε 2΄ ήταν στο φαστφουντάδικο.  

φαστφουντάδικο

Η παραγγελία όμως δεν ήταν έτοιμη.  

παραγγελία 

Περίμενε λοιπόν να πάρει το φαγητό για το σπίτι.  

γλάστρα στο τραπέζι

Τα Goody's εκείνο το μεσημέρι δεν ήτανε γεμάτα.  Είχε κάποια άτομα μόνα τους, όπως η Λαμπρινή, και καναδυο οικογένειες.  Η Λαμπρινή δεν έδωσε σημασία στους πελάτες.  Αν και τις δυο τελευταίες φορές, που βρέθηκε στο κατάστημα του Κερατσινίου, είχε συναντήσει ανθρώπους, που είχε καιρό να δει.  Αυτό συνέβη και σήμερα, που η Λαμπρινή ήταν αδιάφορη για κάποια τυχόν συνάντηση με.... την Ελισσάβετ!  Δεν το περίμενε.

Καθώς, καθότανε λοιπόν, κοιτάει στα αριστερά της, πίσω από την κολώνα και την είδε.  

την είδε

-Ελισσάβετ;  ρώτησε με δισταγμό, αλλά δεν το μετάνοιωσε.  Ήταν αυτή, η Ελισσάβετ.  

Είπανε δυο - τρεις - τέσσερις κουβέντες, περί την μισή ώρα, υπολογίζει η Λαμπρινή ότι μιλήσανε και σηκώθηκε να φύγει.  Ό,τι ήταν να μάθει το έμαθε.  Η μητέρα της Ελισσάβετ δεν ζει πια, όπως ο πατέρας της Λαμπρινής και άλλα.  

-Έφυγα το 2002, είπε, στο τέλος, η Ελισσάβετ. 

2002

 Η άλλη συνονώματη είχε φύγει το 2000...  Τόσα χρόνια.  Τόση απουσία.

Μετά απτό αυτήν την τυχαία; συνάντηση τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο για την Λαμπρινή.  Δεν περιμένει, πλέον, να δει κάποιον άλλον.  Και αν τον συναντήσει θα σκεφθεί για πολλοστή φορά:  Πόσο γρήγορα περνά ο καιρός.  Δεν τον προλαβαίνεις.

Lamprini T. 

Υ.Γ.  Η Λαμπρινή προσέφερε στην Ελισσάβετ το τελευταίο της βιβλίο "Οι ιστορίες τους..."  και να που τώρα, γράφει την κοινή ιστορία της με την παληά της κολλητή... την Ελισσάβετ... 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ... ΛΑΜΠΡΙΝΗΣ Χ. ΤΖΟΥΡΚΑ

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ... ΛΑΜΠΡΙΝΗΣ Χ. ΤΖΟΥΡΚΑ

Οι ιστορίες τους... 

Ήρθε η ώρα να βρεθούμε

Και για το βιβλίο μου να πούμε...

Έχω την χαρά να σάς προσκαλέσω στην

παρουσίαση του βιβλίου μου "Οι ιστορίες τους... " που θα γίνει στο Πέραμα, την πόλη μου!!! (Δευτέρα, 13 Μαρτίου 2023.... στο Πολιτιστικό Κέντρο -οδός Φωκίωνος 3 και Νεωρίων- 7 παρά τέταρτο το απόγευμα...)

Θα μιλήσουν για το βιβλίο οι κυρίες:

Λίτσα Γαβριήλ, 

Μαρία Κατιρτζόγλου και 

Δήμητρα Σαβάρη...

Η συγγραφέας θα διανθίσει μουσικά την εκδήλωση με το ακκορντεόν της και με όμορφα τραγούδια...

Θα χαρώ να σάς δω μετά από... τόσον καιρό... ησυχίας...

Φιλικά,

Λαμπρινή Χ. Τζούρκα 

Ο χαρταετός

 Ο χαρταετός μας

Τον χαρταετό, μάς τον έφτιαχνε  ο μπαμπάς 

Τότε που η πόλη μου δεν είχε τα οκταώροφα...

Αργότερα τα ηνία, τα ανέλαβε ο αδερφός μου.  

Ανεβαίναμε στην ταράτσα μάς, τότε που απ εκεί έβλεπες την Ψυττάλεια κι όχι τους τεράστιους γερανούς του λιμανιού,  και με επιδέξιες κινήσεις ο Νίκος τελειοποιούσε τον χαρταετό μας.  Η ουρά ήταν με κομμάτια εφημερίδας, τα ζύγια πάντα δύσκολα να τα υπολογίσεις σωστά... 

Και πάντα τα κατάφερνε.

 

- Αμόλα καλούμπα, Λαμπρινή,  φώναζε, τότε... και ωπ...

Νατος... ψηλά πετάει ο χαρταετός...

-Γειά σου Μαστρο - Νίκο... με τα ωραία σου! λέω κι εγώ τώρα...

Ο Γιώργος

 

Η Λαμπρινή προχωρούσε στον δρόμο.  Ήταν η Σαββατιάτικη βόλτα της, σε συνδυασμό με ψώνια.

 προχωρούσε στον δρόμο

  Μπροστά της, στα 5 μέτρα, σταμάτησε ένα μικρό αυτοκίνητο, και βγήκε από μέσα ο Γιώργος.  Κοίταζε προς τα πίσω,

Κοίταζε προς τα πίσω,

και η Λαμπρινή σκέφτηκε, ότι κοιτάει για να ελέγξει, μήπως έρχεται κάποιο αυτοκίνητο, αλλά δεν ήταν αυτό.

Ο Γιώργος την πλησίασε, και της έπιασε την κουβέντα.  

-Καλημέρα, σάς είχα στο Δημοτικό, μάς κάνατε μουσική!...   

μουσική

Η Λαμπρινή δεν ξαφνιάστηκε, πάρα πολλά παιδιά την σταματάγανε για να της μιλήσουν, για τα χρόνια τους στο Δημοτικό.  Η Λαμπρινή ήταν πάντα χαρούμενη γι' αυτό.

- Πόσο χρονών είσαι; τον ρώτησε.

- 31, είπε ο Γιώργος.

Η Λαμπρινή σκέφτηκε αμέσως ότι αυτό το παιδί ήταν από τους πρώτους μαθητές της, και έτσι θα πάνε οι αναμνήσεις της χρόνια πίσω.  

- Σε ποιο σχολείο σε είχα;  

- Στο 1ο Δημοτικό, απάντησε ο Γιώργος.

1ο Δημοτικό

Απίστευτο, σκέφτηκε η Λαμπρινή.

-Ξέρετε, συνέχισε ο Γιώργος, της προάλλες μιλούσα για σάς.  Έλεγα στην αρραβωνιστικιά μου, ότι είχαμε στο Δημοτικό μία κυρία, που έμπαινε στην τάξη, και μάς έλεγε τραγουδιστά "Καλημέρα σας, παιδιά" και της απαντούσαμε, πάλι τραγουδιστά:  "Καλημέρα σας, κυρία".

Τι γλυκειά ανάμνηση, σκέφτηκε η Λαμπρινή.  Γνώριζε, βεβαίως, ότι παρέες παιδιών, πολλές φορές, όταν την συναντούσαν, της τραγουδούσαν αυτό το "καλημέρα"... Ήταν, ίσως... γι' αυτά τα παιδιά, η μοναδική ανάμνηση από αυτήν και το μάθημα που έκανε,  Ίσως... 

και το μάθημα που έκανα:  "Το όμορφο χωριό, παιδικό τραγούδι"

Η Λαμπρινή συγκινήθηκε λίγο.  Ένα παιδί που ξεκινάει την ζωή του, την θυμότανε με αγάπη και γλύκα!  Καθώς τον ρωτούσε διάφορα πράγματα, και του έδινε πολλές ευχές της ήρθε η ιδέα, πριν χωριστούν να του δώσει ένα δώρο.

Καθώς έφευγε αυτή από τον τόπο συνάντησής τους, καθώς έμπαινε αυτός μέσα στο αυτοκίνητο του για να φύγει, γύρισε και του είπε τραγουδιστά:

-Καλημέρα σας, παιδιά.

Καλημέρα σας, παιδιά!!

- Καλημέρα σας, κυρία, απάντησε ευχαριστημένος... ο Γιώργος της.  Ο παληός της μαθητής... 

άνοιξε γρήγορα την εξώπορτα.

 

άνοιξε γρήγορα την εξώπορτα. Έπρεπε να ανέβει... 7 σκαλιά για να βρεθεί στο σπίτι του. Ήταν αρκετά κουρασμένος. Άνοιξε το φως της σκάλας και παρ' όλο που είχε άπλετο φως η είσοδος της οικίας του... η συνήθεια του να ανάβει πάντα το φως υπερίσχυσε...

Άλλωστε, δεν ήταν αυτός που πλήρωνε τους λογαριασμούς της ΔΕΗ....
Καληνύχτα μας...

η είσοδος... 

Lamprini T.