Σαν αύριο... ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Σαν αύριο... ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

 https://www.youtube.com/watch?v=HkFEP5LP-2M  

παρέλαση... 

Ο Γιώργος δεν ήθελε να πάει

Ο Γιώργος δεν ήθελε να πάει

Το ταξείδι τού φαινόταν μακρινό και το κυριότερο το φοβότανε...η ανάγκη, όμως, τον πίεσε και αναχώρησε για Γερμανία, ένα ωραίο πρωι του 1960. Για πέντε Χρόνια θα πήγαινε εκεί κι έμεινε 30. Εκανε την οικογένειά του, εργάστηκε σκληρά, ώσπου, κάποια στιγμή επέστρεψε, με την απόφαση να .... και στην πατρίδα του, την Ελλάδα, περιουσία

Αγόρασε, λοιπόν, εννέα διαμερίσματα και νόμισε ότι είχε κλείσει ο κύκλος της ζωής του, όμως...
Είχε γεράσει πια κι αντί να απολαύσει τους καρπούς του δέντρου της εργασίας του ο γυιος του, ο αγαπητός τον έκλεισε στο φρενοκομείο.

Ο γυιος του είχε παντρευτεί, έκανε ένα αγόρι και τίμησε τον πατέρα του ονομάζοντας Γιώργο τον δικό του γυιο
Ο γυιος του πήρε και τα εννιά διαμερίσματα του πατέρα του, ως κληρονομιά κι αποφάσισε να πάρει και όλα τα χρήματα που είχε αποταμιεύσει ο πατέρας του με έναν απλό τρόπο

Έβαλε στον λογαριασμό του πατέρα του και τον γυιο του, οπότε ένα ωραίο πρωί του 2000 ο πατέρας του έμεινε με μηδέν λογαριασμό

Ο Γιώργος δεν το πίστεψε ποτέ αυτό που είχε γίνει
Περίμενε πάντα τον γυιο του
Να έρθει στο φρενοκομείο να τον επισκεφθεί ,αλλά η μόνη που τον θυμόταν ήτανε η κόρη του, η Ευγενία

Η Ευγενία, η οποία δεν είχε κληρονομήσει τίποτε, ούτε τα εννέα διαμερίσματα, ούτε το μεγάλο χρηματικό ποσό που είχε στον λογαριασμό του, ο πατέρας της

Η Ευγενία που πήγαινε τα παμπερς στο φρενοκομείο και τίμησε τον πατέρα της όπως είχε καθήκον να κάνει

Η Ευγενία που έβλεπε τον πατέρα της να αναζητά τον γυιο του, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτε...

Ο Γιώργος σταμάτησε να ελπίζει

Το μόνον κεφάλαιο της ζωής του που έμελλε να γραφτεί ήταν ο θάνατος του

Ο Γιώργος σταμάτησε να ζητά τον γυιο του

Η ελπίδα είχε σβήσει.

ελπίδα... 

εκείνην την μέρα η εκδρομή ήτανε εξπρές,

εκείνην την μέρα η εκδρομή ήτανε εξπρές, για πότε πήγαμε στον αρχαιολογικό χώρο, για πότε φύγαμε, εμείς το γνωρίζουμε!!
Πέρασα, λοιπόν, κι απ εδώ... τρέχοντας, μπήκα μέσα και έμεινα έκθαμβη! για λίγο για ένα δευτερόλεπτο πήγα αιώνες πίσω και χάρηκα...
Για ένα δευτερόλεπτο ήμουνα κοντά σου! Θησαυρέ μου...

ο θησαυρός του Ατρέως

- Ώρα για ύπνο Το πήρε στα χέρια, απαλά

- Ώρα για ύπνο
Το πήρε στα χέρια, απαλά
Το μετέφερε στο δωμάτιο του, στο μικρό του κρεββάτι
Το άφησε εκεί απαλά και το σκέπασε
Τέλος, του έσκασε κι ένα γλυκό φιλακι
Αυτό, από ευγνωμοσύνη, του γάβγισε...
Κι αυτός, χαμογελώντας, βγήκε απ το δωμάτιο, ικανοποιημένος... σβήνοντας το φως...

.... .... .... ....

Η ιστορία ενός ζώου... όσο κι αν νομίζεις ότι ακούς άλλη ιστορία... 

Είχα μπει στο μετρό, για ν' ανέβω Αθήνα

Είχα μπει στο μετρό, για ν' ανέβω Αθήνα

Αναμνήσεις περνούσαν απ το μυαλό μου

Τα ταξείδια με το τραίνο πάντα με πηγαίνανε στο παρελθόν...

Τότε σε είδα

Με την μάσκα, την λευκή στο πρόσωπο, κρατούσες, σφιχτά στο χέρι, τον αγαπητό σου γυιο...

Τότε τον είδα...

Με την μάσκα στο πρόσωπο, μάσκα με ένα χαρούμενο χρώμα και σχέδιο, να σε ακολουθεί...

Τότε... είδα και το μέλλον του...

Η ζωή του... μια μάσκα...

μια μάσκα... 

Πάντα μού άρεσε

Πάντα μού άρεσε
Στο πούλμαν
Κι ας φώναζε ο οδηγός 🙂

σκύλος απολαμβάνει το ανοιχτό παράθυρο στο αυτοκίνητο... 

Τώρα που το σκέφτομαι είχε δίκηο ο Κώστας, ο οδηγός, αλλά αν είσαι παιδί, η ιστορία σου είναι θαρραλέα και δυνατή... δεν σκέφτεσαι πολύ...